کشف و تبیین ویژگی های مشترک آثار نگارگری ایرانی و نقاشی کودکان

این رساله، با هدف بررسی ویژگی های مشترک بین آثار نگارگری ایرانی و نقاشی کودکان ارائه گردیده وسعی بر پاسخگویی به پرسش های مهمی درباره وجود و یا عدم وجود هماهنگی مشترک میان آثار نگارگری و نقاشی کودکان، از نظر ویژگی های تجسمی و بصری و همچنین در صورت وجود اشتراکات، ذکر دلایل بروز آن است. با توجه به اینکه نقاشیکودکانازنظر مولفه های بصری،سادهبودهوازنظربیان تجسمیدارایممیزاتوویژگیهاییاستکهدرنگارگریایرانی همدیدهمی شود، لذا فرضیه اصلی این تحقیق وجود این مشترکات بین دو گروه نقاشی کودکان و نگارگری ایرانی است. به منظور بررسی فرضیه مذکور دو گروه از اطلاعات و تصاویر مورد بررسی قرار می گیرند. گروه اول شامل آثار نگارگری ایرانی بوده که محقق این تصاویر را از آثار شاخص دوره های تیموری و صفوی انتخاب کرده وگروه دوم مجموعه نقاشی های کودکان بوده که محقق آنها را از چندین منبع از جمله جشنواره ها، کلاس های آموزشی و مجموعه های شخصی از بین کودکان 4 تا 8 سال ایرانی برگزیده است. به صورت کلی 100 نمونه آثار نگارگری و1000 نقاشی کودکان بعنوان جامعه آماری تعیین و درنهایت 50 اثر از هر یک از دومجموعه یاد شده به روش نمونه گیری انتخابی بعنوان نمونه های مطالعاتی در نظر گرفته شدند. در ضمن چندین اثر دیگر نیز به پیشنهاد صاحب نظران در این زمینه به اطلاعات مذکور اضافه گردید.با توجه به اینکه نقاشی های مرتبط با گروه دوم حالت پس رویدادی داشته و در زمان تحقیق تولید نشده اند، لذا شیوه جمع آوری اطلاعات در گروه میدانی قرار نگرفته و داده های تحقیق حاضر به روش کتابخانه ای جمع آوری و بررسی نمونه های مطالعاتی به شیوه هم نتیجه گی با بکار کیری روش های توصیفی و تحلیل های خاص بصری انجام گرفته است. این روش ها مشتمل بر پردازش تصاویر، تحلیل تصاویر و تحلیل فراوانی می باشند.بطورکلی نتایج بدست آمده، فرضیه یادشده را مورد تأیید قرارداده و نشان داده اند که ویژگی های مشترکی میان آثار نگارگری ایرانی و نقاشی کودکان از قبیل طراحی، رنگ، دوری ازعمق نمایی علمی، ترکیب بندی عناصر و روایتگری وجود دارد. لازم به ذکر است سه ویژگی اول بعنوان برجسته ترین عناصرمشترک قابل طرح بوده و این نتایج براساس دلایل مختلفی همچون خیال مشترک و فطرت انسانی قابل تعبیر می باشد.